Լինում է ,չի լինում մի եղևնի է լինում ։Նա Ամանորին չի ուզում զարդարվել , բայց երբ այդ ընտանիքը իմացավ, որ այդ եղևնին չի ուզում զարդարվել նրանք այդ եղևնիին դուրս հանեցին և նոր եղևնի բերեցին ։ Եղեևնին դրսում շատ էր մրսում և տխրում նա կողքին մի մուկ տեսավ միկն ասաց ։
-Ինչո՞ւ ես տխուր ։
Եղևնին ասում է ։
-Ես տխուր եմ ուրովհետև ինձ վատ եմ պահել և ինձ այն ընտանիքն դուրս է արել ։
Մուկն ասում է․
Իսկ ի՞նչ ես արել։
Չարաճճի եղևնին պատասխանում է․
-Ես չեմ սիրում, երբ ինձ զարդարում են։ Թույլ չտվեցի զարդարել։
Մկնիկը ասաց․
-Ախ, դու չարաճճի եղևնի, միթե չգիտես, որ Ամանորին բոլորը սիրում են զարդարել քեզ, ուրախանալ, երգել ու պարել քո շուրջը։ Եթե քեզ չզարդարարեն ամանորյա հրաշքը իրենց չի այցելի։ Հիմա լուռ մնա և ով քեզ կցանական տանել իր տուն, կգնաս և թույլ կտաս քեզ զարդարել։
Եղևնին մտածում էր, որ այդպես էլ իրեն ոչ ոք չի տանի ցուրտ անտառից։ Ամանորի գիշերը մոտենում էր։ Ամանորին կատարվում են բոլորիս երզանքները։ Եղևնին այնքան էր տխրել, վախեցել, որ միայն երզաում էր հայտնեվլ տաքուկ տան մեջ։
Դե, իհարկե, Ձմեռ պապիկը լսեց և կատարեց եղևնու ցանկությունը։ Այդ օրը մի ընտանիք դեռ չէր հասցրել եղևնի տանել տուն։ ԱՆտառում իրենք գտան հենց այդ չարաճճի եղևնուն և տարան տուն։ Եղևնին շատ էր ուրախացել, նա համաձայնվեց զարդարվել։ Եղևնուն զարդարել էին խաղալիքներով, լույսերով։ Եղևնու համար իսկական հրաշք էր։
Թողնել պատասխան